Sejarah
kerajaan Filipina menuntut hak ke atas negeri Sabah sebagai sebahagian wilayah
negara itu telah lama berlarutan. Perkara itu
telah berulang kali dibangkitkan dan menjadi duri dalam daging hubungan
Malaysia dan Filipina.
Filipina sekali lagi (17 Mei 2015) menegaskan bahawa mereka
akan terus berusaha menuntut Sabah dan akan melakukan kajian terperinci sebelum
mengambil tindakan lanjut.
Kerajaan Filipina menegaskan adalah mustahil untuk menamatkan tuntutan itu kerana perkara itu akan mengundang rasa tidak senang rakyatnya.
Filipina
telah menjalankan kajian mengenai tuntutan itu dan berpendapat tuntutan Sabah
adalah isu yang paling besar dalam penentuan hak dan maruah negara Filipina.
Isu
tuntutan Sabah ini sangat luas kerana melibatkan sejarah. Sabah dan Sarawak menjadi
sebahagian Persekutuan Malaysia pada 16 September 1963. Kemasukan kedua-dua
negari itu hasil keputusan tinjauan Suruhanjaya
Cobbold yang dibentuk untuk meninjau pandangan rakyat Sabah dan Sarawak
berkenaan cadangan penubuhan Malaysia. Majoriti rakyat di kedua-dua negeri itu
memilih untuk merdeka bersama-sama Malaysia yang mana sebelum penyertaan itu
dikenali Malaya.
Turut bersama-sama Sabah dan
Sarawak menyertai Malaysia ialah Singapura. Namun, Singapura kemudian keluar
dari Persekutuan Malaysia pada tahun 1965.
Filipina
mengekalkan tuntutan wilayah di timur Sabah yang sebelum ini dikenali sebagai
Borneo Utara dengan menyatakan penjanjian yang ditandatangani pada tahun 1878
antara Sultan Sulu dan Borneo Utara adalah pajakan semata-mata.
Malaysia
mentafsirkan perjanjian 1878 sebagai satu penyerahkan dan merasakan rakyat di
Sabah telah menentukan nasib mereka dengan menyertai Tanah Melayu pada tahun
1963.
Sejarah
tuntutan Filipina terhadap Sabah bermula pada Jun 1962 apabila wujud
perancangan untuk memasukkan Sabah menjadi sebahagian Persekutuan Malaya (pada
waktu itu).
Kerajaan
Filipina telah membuat tuntutan ke atas Sabah bagi pihak waris Kesultanan
Sulu. Filipina pada masa itu mendakwa bahawa Sabah hanya dipajak dan
bukannya dijual sepertimana termeterinya perjanjian antara Sultan Sulu dengan
Baron Von Overback dan Alfred Dent pada tahun 1874, dan pajakan itu telah
dibatalkan pada tahun 1958.
Kerajaan
British sememangnya mengakui kedaulatan Filipina ke atas Sabah, namun enggan
melayan tuntutan itu.
Oleh
yang demikian, kedua-dua pihak telah bersetuju untuk berunding pada Febuari
1963 namun gagal mencapai kata putus kerana kerajaan British enggan
mengiktiraf kedaulatan Filipina ke atas Sabah. Hubungan dua hala Malaysia dan
Filipina pada ketika itu tegang.
Berdasarkan fakta sejarah dan bukti-bukti yang lain, Kesultanan Sulu dikatakan sudah tidak wujud lagi lama dahulu sekaligus menjadi faktor yang menolak tuntutan Jamalul Kiram III ke atas Sabah.
Berakhirnya legasi Kesultanan Sulu, semasa Sultan Sulu ketika itu Jamalul Kiram II menandatangani Protokol Madrid pada 1885 yang mengesahkan semua wilayah, kedaulatan, dan kuasa Kesultanan Sulu kepada Sepanyol dan menyerahkan kedaulatan Sabah kepada Syarikat Berpiagam Borneo Utara British (BNBC).
Protokol Madrid itu kemudiannya diiktiraf sah oleh Mahkamah Keadilan Antarabangsa pada tahun 2003.
22 Januari 1878 satu penjanjian telah ditandangani oleh Sultan Sulu kepada Overback dan Dent setelah mendapat tahu bahawa Sultan Sulu juga mempunyai hak ke atas Sabah setelah dimaklumkan oleh Pemangku Gabenor Labuan dan Konsul Agung Borneo ketika itu iaitu, William Hood Treacher.
Berdasarkan fakta sejarah dan bukti-bukti yang lain, Kesultanan Sulu dikatakan sudah tidak wujud lagi lama dahulu sekaligus menjadi faktor yang menolak tuntutan Jamalul Kiram III ke atas Sabah.
Berakhirnya legasi Kesultanan Sulu, semasa Sultan Sulu ketika itu Jamalul Kiram II menandatangani Protokol Madrid pada 1885 yang mengesahkan semua wilayah, kedaulatan, dan kuasa Kesultanan Sulu kepada Sepanyol dan menyerahkan kedaulatan Sabah kepada Syarikat Berpiagam Borneo Utara British (BNBC).
Protokol Madrid itu kemudiannya diiktiraf sah oleh Mahkamah Keadilan Antarabangsa pada tahun 2003.
22 Januari 1878 satu penjanjian telah ditandangani oleh Sultan Sulu kepada Overback dan Dent setelah mendapat tahu bahawa Sultan Sulu juga mempunyai hak ke atas Sabah setelah dimaklumkan oleh Pemangku Gabenor Labuan dan Konsul Agung Borneo ketika itu iaitu, William Hood Treacher.
Di
dalam perjanjian itu, Sultan Sulu bersetuju menyerahkan kesemua tanah dan “hak
pertuanan” meliputi kawasan dari sungai Sibuku hingga ke Sungai Padasan di
Sabah kepada syarikat Overback dan Dent.
Pajakan
yang dipersetujui oleh Sultan Sulu itu merupakan penyerahan kekal sebagaimana
yang termaktub di dalam perjanjian “selagi ada bintang dan cakerawala”.
Di dalam perjanjian antara Sultan Sulu dengan BNBC pada 1878 pula, waris-waris Sultan Sulu telah menerima bayaran ‘cession’ sehingga ke hari ini, yang membawa maksud waris-waris Sultan Sulu mengakui Sabah telah diserah (ceded), dan bukannya dipajak (leased), kepada British North Borneo Company.
Kesultanan Sulu kemudiannya menandatangani perjanjian dengan Amerika Syarikat pada 22 Mac 1915 iaitu Perjanjian Carpenter di mana Sultan Sulu menyerahkan sepenuhnya kuasanya ke atas wilayah-wilayah serta “kedaulatannya” kepada AS.
Di dalam perjanjian antara Sultan Sulu dengan BNBC pada 1878 pula, waris-waris Sultan Sulu telah menerima bayaran ‘cession’ sehingga ke hari ini, yang membawa maksud waris-waris Sultan Sulu mengakui Sabah telah diserah (ceded), dan bukannya dipajak (leased), kepada British North Borneo Company.
Kesultanan Sulu kemudiannya menandatangani perjanjian dengan Amerika Syarikat pada 22 Mac 1915 iaitu Perjanjian Carpenter di mana Sultan Sulu menyerahkan sepenuhnya kuasanya ke atas wilayah-wilayah serta “kedaulatannya” kepada AS.
Maka
dengan kedua-dua penjanjian itu, sudah jelaslah Kesultanan Sulu tidak lagi
wujud sebagai sebuah negara, mahupun sebuah kerajaan, tetapi hanya tinggal
sebagai institusi beraja tanpa kekuasaan.
Isu pajakan Sabah kepada Syarikat Berpiagam Borneo Utara ini telah dibawa dua kali ke mahkamah, dan tahun 1939 adalah yang pertama. Keputusan Hakim Mahkamah Seksyen Borneo Utara memutuskan BNBC untuk terus membayar kepada waris-waris Kesultanan Sulu.
Isu pajakan Sabah kepada Syarikat Berpiagam Borneo Utara ini telah dibawa dua kali ke mahkamah, dan tahun 1939 adalah yang pertama. Keputusan Hakim Mahkamah Seksyen Borneo Utara memutuskan BNBC untuk terus membayar kepada waris-waris Kesultanan Sulu.
Setelah
Sabah menyertai Malaysia dan merdeka, pihak kerajaan telah meneruskan bayaran
pajakan itu kepada Sembilan waris Kesultanan Sulu, setelah mengambil alih
pemerintahan daripada pihak British.
Status Kesultanan Sulu sebagai sebuah kerajaan terus hilang ekoran Kesultanan Sulu telah menyerahkan wilayah-wilayah serta kedaulatannya kepada Filipina diikuti tindakan kerajaan Filipina berhenti mengiktiraf Sultan Sulu selepas kemangkatan Sultan Mohd. Mahakuttah A. Kiram pada tahun 1986.
Oleh yang demikian, tuntutan Jamalul Kiram III dianggap tidak sah memandangkan Kesultanan Sulu tidak lagi wujud sebagai sebuah negara dan kerajaan, serta sudah hilang kedaulatan dan kekuasaannya kerana telah menyerahkan wilayah-wilayah serta kedaulatannya kepada Sepanyol, Amerika Syarikat dan Filipina.
Status Kesultanan Sulu sebagai sebuah kerajaan terus hilang ekoran Kesultanan Sulu telah menyerahkan wilayah-wilayah serta kedaulatannya kepada Filipina diikuti tindakan kerajaan Filipina berhenti mengiktiraf Sultan Sulu selepas kemangkatan Sultan Mohd. Mahakuttah A. Kiram pada tahun 1986.
Oleh yang demikian, tuntutan Jamalul Kiram III dianggap tidak sah memandangkan Kesultanan Sulu tidak lagi wujud sebagai sebuah negara dan kerajaan, serta sudah hilang kedaulatan dan kekuasaannya kerana telah menyerahkan wilayah-wilayah serta kedaulatannya kepada Sepanyol, Amerika Syarikat dan Filipina.
Tambahan
pula, perjanjian pajakan itu di antara Kesultanan Sulu dengan BNBC dan bukannya
antara waris Kesultanan Sulu dengan BNBC. Malahan Jamalul Kiram III tidak
diiktiraf sebagai Sultan Sulu oleh mana-mana kerajaan, termasuk kerajaan
Filipina dan juga waris-waris yang lain.
No comments:
Post a Comment