Sekolah agama yang menawarkan pendidikan agama dan Bahasa
Arab mendapat sambutan di Kelantan selepas Perang Dunia Kedua. Ketika itu
semangat ingin mendapat pendidikan formal semakin membara. Tambahan pula, semangat nasionalis semakin
meningkat apabila negara bebas cengkaman tentera Jepun. Gerakan ingin mencapai
kemerdekaan semakin tinggi yang antara lain memikirkan nasib bangsa yang terbela
melalui pendidikan.
Namun, apabila memasuki era 1970an, aliran sekolah agama
semakin tepinggir. Minat orang ramai untuk menghantar anak-anak mereka belajar
di sekolah-sekolah agama mulai berkurangan. Sistem pengajian yang sedia ada
tidak lagi dapat menghadapi pergolakan zaman yang berubah dengan begitu cepat
sehingga ada sekolah-sekolah agama bantuan (rakyat) yang terpaksa ditutup
kerana ketiadaan pelajar.
Minat orang ramai mulai tertumpu kepada sekolah menengah
yang telah tumbuh di segenap pelusuk negeri yang pentadbiran dan kelengkapannya
adalah lebih baik berbanding dengan sekolah-sekolah agama. Kadar kemerosotan
sekolah-sekolah menengah mencemaskan terutama kedudukan negeri Kelantan sebagai
pusat pengajian agama di rantau ini.
Antara sebab perkara ini terjadi ialah sistem persekolahan
agama yang berjalan sehingga penghujung dekad 1960 an merupakan sistem lama
yang telah berjalan semenjak selepas Perang Dunia Kedua dan sudah tidak selari
lagi dengan perkembangan zaman dan keperluan-keperluan semasa.
Sijil yang didipeoleh pelajar sekolah agama tiada nilai
ekonomi untuk peluang mendapat pekerjaan, kecuali yang berkait secara langsung
dengan bidang agama. Pengurusan dan pentadbiran sekolah tidak cekap, di samping
peruntukan atau sumber kewangan yang amat terbatas.
Kebanyakan dasar diamalkan di sekolah agama berjalan dalam
bentuk semasa dan tanpa perancangan jangka panjang. Guru-guru tidak terlatih
dan tidak tetap. Kebanyakan guru, sekolah agama hanya sekadar singgah mengajar
sebelum mendapat tempat di sekolah-sekolah milik kerajaan atau di tempat-tempat
lain yang lebih terjamin.
Langkah-langkah awal bagi mengatasi masalah tersebut ialah
dengan memperkemaskan sistem persekolahan melalui beberapa cara. Pada bulan
Oktober 1967, Lembaga Peperiksaan Sijil Sekolah-Sekolah Agama Kelantan di bawah
peraturan Majlis Agama Islam Kelantan telah ditubuhkan.
Penubuhan lembaga ini dimaksudkan bagi menyamaratakan nilai
sijil sekolah-sekolah agama Negeri Kelantan yang sebelum ini tidak diberi nilai
dan pengiktirafan yang sama. Meskipun sekolah-sekolah ini memakai sistem dan
kurikulum yang sama, iaitu sistem dan kurikulum MAIK, namun dalam amalannya
nilai sijil yang dikeluarkan oleh masing-masing sekolah ini tidak mendapat
pengiktirafan yang sama.
Misalnya, terdapat sekolah yang sijilnya diterima untuk
memasuki Universiti Al-Azhar seperti Maahad Muhammadi dan terdapat yang tidak.
Bagi menyamaratakan nilai sijil ini supaya menjadi seragam.
Pada
tahun 1973, satu cadangan telah dikemukakan kepada pihak kerajaan negeri agar
ditubuhkan satu Jabatan Khas untuk mengendalikan sekolah-sekolah agama yang
diberi nama Jabatan Khas.
Kemudian,
Jabatan ini diberi nama Jabatan Sekolah-Sekolah Agama (JASA) Kelantan pada 1
Julai 1974 dan diletakkan di bawah Yayasan Pengajian Tinggi Islam Kelantan.
Yayasan Islam Kelantan
(YIK) diamanahkan untuk menjalankan aktiviti-aktiviti pendidikan Islam dan
pengajian bahasa Arab di negeri Kelantan.
Hasil wujudnya YIK telah
membawa kepada pengambilalihan sekolah-sekolah agama yang selama ini ditadbir
dan dibiayai sendiri oleh pentadbir sekolah berkenaan. Tujuan pengambilalih itu
bagi membantu perkembangan dan pentabiran lebih lancar, terutama dari segi
kewangan.
Penubuhan YIK ternyata
berjaya memugarkan sistem pendidikan yang turut menawarkan mata pelajaran
berkaitan ilmu Islam, selain mata pelajaran akademik lain. Justeru peluang
melanjutkan pelajaran dalam pelbagai displin ilmu terbuka luas kepada pelajar
lepasan sekolah YIK dan peluang pasaran kerja juga tinggi.
No comments:
Post a Comment