Di Malaysia tidak mungkin parti berasas kaum
atau agama mendapat kuasa mutlak atau majoriti untuk menjadi pemerintah.
Gabungan parti berbeza asas perjuangan perlu dilakukan, seperti dilakukan BN.
Maka, ada pihak berasakan perlu ada satu
parti yang berkonsep nasional tanpa memperjuangkan hanya satu bangsa, agama
atau negeri tertentu sahaja.
Dari situ, lahirlah PKR yang diharapkan membawa
angin alternatif kepada politik abab baharu. PKR muncul saat negara memasuki
ambang gerbang abab ke-21.
Harapan rakyat masa itu sangat tinggi. Dengan
menyediakan ruang pelbagai aliran dan kaum, PKR boleh berdiri sendiri dengan
gagah, tidak bermodelkan BN.
Pada PRU 1999, PKR menawarkan diri
bersendirian. Satu langkah awal dan berasaskan kepada visi asal
penubuhan.
Namun ketika ini PKR seperti tiada pilihan
untuk menerajui negara, kecuali berpakat dengan parti lain yang berorientasikan
agama dan kaum juga, sama seperti BN atau lain lainnya.
Berpakat bersama parti lain atas
ketidakupayaan bersendirian, hanya menunjukkan PKR tidak ada visi alternatif
kepada gaya politik konvensional.
Tiada karektor reformis kepada sistem sedia
ada. Ketua dan pengikut tidak sabar pada langkah pertama, mereka tidak
realistik dan tidak yakin untuk segera ke puncak kuasa dengan idealisme.
Sebuah parti yang munculnya disambut laungan
reformasi dan pengharapan menggunung meremajakan sistem politik bernegara yang
dianggap sudah uzur, usia dewasanya kini menjadikan sebuah parti biasa biasa
saja. Macam yang lain lain jugalah.
Jika benar PKR kuat dan berwibawa dia
hendaklah membuktikan dia tak perlukan penyertaan parti lain. Dia tak perlu
membentuk pakatan, jauh sama sekali terpaksa merayu kepada parti lain.
Dengan terpaksa menagih pakatan bersama yang
lain, PKR tidak lagi mempunyai ideal yang jitu sebaliknya telah banyak
berkompromi dengan perkara yang di luar sempadan ideal asasi.
Hujah bahawa kerjasama hanya berlaku dengan
pihak yang berkongsi idealisme dilihat sebagai hanya retorik biasa biasa dan
hanya dipercayai oleh pentaksub atau oleh mereka yang seperti kelihatan
mendokong idealisme tetapi sebenarnya tidak punya apa apa idealisme.
Kompromi terbesar PKR ialah sanggup menjadi
‘pengikut’ kepada Bersatu, parti setahun jagung. Alasan kerjasama adalah untuk
menjatuhkan BN dan UMNO. Satu alasan pihak gila kuasa dan bukan berasaskan
kepada visi asal perjuangan.
Semasa menjadi sebahagian PH memerintah
negara selama 22 bulan, tiada apa yang boleh dibanggakan oleh PKR. PH lebih
dikuasai Bersatu dan DAP.
Selama berkuasa PKR tidak mampu untuk
menonjolkan kekuatan dan idealisme yang diperjuangkan selama ini. Sebaliknya,
apa yang lebih dipamerkan ialah kegelojohan pemimpin untuk berkuasa.
Rakyat memerhati tindak tanduk pemimpin PKR
yang dilihat semakin hilang jati diri dalam perjuangan. Mereka dilihat lebih
mengutamakan kepentingan politik masing-masing.
Rakyat menghukum PKR apabila calon parti
berkenaan kalah di semua kerusi yang ditandingi di PRN Melaka dan PRN Sarawak.
Nasib PKR akan ditentukan sekali lagi pada
PRN Johor. Jika nasib dialami di PRN Johor sama seperti di PRN Melaka dan PRN
Sarawak, itu boleh dianggap penolakan menyeluruh rakyat terhadap parti
berkenaan.
Apakah harapan lain? Seperti tiada lagi. PKR
hanya punya sejarah sebagai sebahagian daripada pembina harapan. Tiada apa-apa
lagi yang boleh dibanggakan oleh pendukung PKR.
No comments:
Post a Comment