Itu perkara lumrah kerana manusia ada pandangan berbeza, lebih-lebih lagi berkaitan kefahaman mengenai sesuatu yang berkaitan undang-undang. Sebab itu, persoalan undang-undang seirang dilihat melalui sisi yang berbeza-beza.
Perbincangan mengenai kandungan Perlembagaan Persekutuan tidak tamat dibincangkan biarpun sudah banyak keputusan mahkamah berkaitan sesuatu kes telah dibuat.
Pun
begitu, keputusan mahkamah dalam banyak kes yang mempunyai kaitan dengan
Perkara-perkara Perlembagaan Persekutuan semakin menyerlahkan bahawa ia adalah
undang-undang tertinggi yang perlu dirujuk untuk memutuskan sesuatu kes.
Sebenarnya,
kedudukan tertinggi Perlembagaan Persekutuan telah termaktub sepertimana
Perkara yang berkenaan di dalam Perlembagaan Persekutuan itu
sendiri. Fakta ini jelas dan tidak ada kilaf mengenainya.
Di
negara kita, Perlembagaan Persekutuan menjadi undang-undang tertinggi yang
menjadi sumber dan punca kepada semua undang- undang.
Ketinggian Perlembagaan Persekutuan boleh difahami dengan jelas di bawah Perkara 4(1) Perlembagaan Persekutuan yang menyebut: Perlembagaan ini adalah undang-undang utama Persekutuan dan apa-apa undang-undang yang diluluskan selepas Hari Merdeka dan yang berlawanan dengan Perlembagaan ini adalah terbatal setakat yang berlawanan itu"
Ketinggian Perlembagaan Persekutuan boleh difahami dengan jelas di bawah Perkara 4(1) Perlembagaan Persekutuan yang menyebut: Perlembagaan ini adalah undang-undang utama Persekutuan dan apa-apa undang-undang yang diluluskan selepas Hari Merdeka dan yang berlawanan dengan Perlembagaan ini adalah terbatal setakat yang berlawanan itu"
Peruntukan
tersebut dengan jelas menetapkan bahawa kedudukan Perlembagaan Persekutuaan
sebagai yang tertinggi. Biarpun tidak dijelaskan sebagai tertinggi, tetapi
dapat difahami maksud " adalah terbatal setakat yang berlawanan itu"
membawa erti bahawa undang-undang lain mesti tidak berlawanan dengan
perkara-perkara yang berkaitan.
Pembatalan
terhadap undang-undang yang berlawanan itu setakat yang berlawanan bermaksud
tidak keseluruhan bahagian undang-undang itu terbatal, kecuali bagi maksud yang
berlawanan itu saja.
Undang-undang
yang dimaksudkan ialah sama yang bertulis atau tidak bertulis, sama ada
diperbuat di parlimen atau dewan undangan negeri, oleh pihak kerajaan,
pertubuhan, parti politik atau orang perseorangan.
Berkenaan
undang-undang bertulis yang diperbuat di parlimen atau dewan undangan negeri,
percanggahan tentu sekali sukar berlaku kerana ia melibatkan pakar yang mendraf
dan kemudian melalui proses yang teliti sebelum diluluskan.
Bagaimanapun, undang-undang atau peraturan yang tidak bertulis yang diwujudkan oleh pihak awam sering mencetusan pertikaian apabila secara sedar atau tidak belaku berlawanan dengan apa yang diperuntukkan oleh Perlembagaan Persekutuan.
Bagaimanapun, undang-undang atau peraturan yang tidak bertulis yang diwujudkan oleh pihak awam sering mencetusan pertikaian apabila secara sedar atau tidak belaku berlawanan dengan apa yang diperuntukkan oleh Perlembagaan Persekutuan.
Hal
ini tidak berlanjutan sekiranya pihak berkenaan menyedari kesalahan dan
bersedia menukarkan atau menghentikan undang-undang atau perbuatan yang
berkenaan. Masalahnya, apabila ada yang berdegil dan masih mengatakan perkara
itu benar dan menjadi hak mereka untuk terus menganggap perkara berkenaan betul
dan berpegang kepadanya.
Situasi
berkenaan membawa kepada dibawa kepada mahkamah oleh individu untuk mendapat
status apa yang dilakukan, atau individu berkenaan di bawah ke mahkamah untuk
pihak kerajaan atau individu lain untuk menghalang perkara berkaitan terus
dianggap betul.
Contoh
kes Azalina Jailani yang memohon untuk menukar status agamanya dari
Islam kepada Kristian setelah memeluk agama berkenaan. Isunya bermula apabila
dia berkahwin dengan penganut Kristian dan ingin mendaftarkan perkahwinannya
itu, tetapi tidak diluluskan kerana status agama Islam yang tertera pada kad
pengenalannya.
Intipati kes tersebut menunjukkan bahawa pihak Jabatan Pendaftaran Negara (JPN) tidak mempunyai kuasa untuk menukar status agama penganut Islam, melainkan disahkan oleh Jabatan Agama Islam atau Mahkamah Syariah.
Mahkamah Sivil tidak berkuasa untuk mencampuri urusan Mahkamah Syariah. Kes ini juga melibatkan soal Perkara 160 dan pengiktirafan kepada Perkara 3. Justeru, isu kebebasan beragama dan hak asasi yang dijadi alasan kepada permohonan itu, apa yang terkandung dalam Perlembagaan Persekutuan tidak boleh dicabar.
Intipati kes tersebut menunjukkan bahawa pihak Jabatan Pendaftaran Negara (JPN) tidak mempunyai kuasa untuk menukar status agama penganut Islam, melainkan disahkan oleh Jabatan Agama Islam atau Mahkamah Syariah.
Mahkamah Sivil tidak berkuasa untuk mencampuri urusan Mahkamah Syariah. Kes ini juga melibatkan soal Perkara 160 dan pengiktirafan kepada Perkara 3. Justeru, isu kebebasan beragama dan hak asasi yang dijadi alasan kepada permohonan itu, apa yang terkandung dalam Perlembagaan Persekutuan tidak boleh dicabar.
Ini
membuktikan bahawa Perlembagaan Persekutuan mengalah dan mengatasi kepada semua
undang-undang yang lain, biarpun ia dianggap melanggar hak asasi yang diamalkan
di seluruh dunia. Sesungguhnya, di negara kita mempunyai acuan sendiri dalam
mentakrif mengenai hak asasi dan kebebasan.
No comments:
Post a Comment