Negara kita kaya dengan
pelbagai jenis pokok buah yang tumbuh secara semulajadi. Sebahagian
pokok itu ada yang telah dikomersilkan ditanam secara ladang seperti kelapa,
duku, rambutan, mempelam dan sebagainya.
Namun, terdapat juga
pokok buah yang berasal di negara kita kini semakin
berkurangan. Pokok buah yang dulu menjadi pilihan dan kegemaran
ramai, kini semakin pupus dan tidak dikenali. Malah, anak muda tidak
lagi gemar untuk memakan buah yang pernah menjadi pilihan dan kegemaran datuk
nenek dulu.
Genarasi muda hari ini
lebih kenal buah epal, anggur, limau sunkis dan buah-buah yang diimport.
Pokok buah yang dulu
banyak terdapat di kampung kini semakin pupus. Atas dasar itu, pokok
buah itu kini dikenali sebagai pokok buah nadir. Perkataan nadir membawa
maksud sedikit atau jarang.
Buah nadir
dikategorikan sebagai buah-buahn yang jarang-jarang ditanam secara komersil dan
semakin sukar untuk ditemui. Kebanyaknnya ditanam bercampur-campur
dengan buah-buahan lain di dusun dan ada yang dijadikan sebagai pokok tuduhan di
halaman rumah. Selain itu pokok nadir juga terdapat di hutan-hutan
dan ada yang tumbuh secara liar di kawasan tanah berhampiran kita.
Tidak dinafikan,
terdapat orang suka mencuba buah baru atau belum dimakan. Sebab itu,
buah-buah nadir kembali mendapat perhatian. Malangnya, ia sukar diperoleh
atau hanya di tempat tertentu saja buah itu dapat dibeli. Itupun dengan
harga yang agak mahal berbanding buah-buahan lain.
Antara jenis buah
dikategori nadir ialah merkang, guchil, kerian, rambai, piah, keranji,
mertajang, sentol, bacan, binjai, kiat, kuini, katak puru, celagi, perah, jering, berangan dan banyak lagi yang semakin
dilupai generasi sekarang.
No comments:
Post a Comment